-Eğer kalbini kırdı isem özür dilerim, dedi
-Bu özrünle kalbimi çok kırdın, dedim.
-Ama ben iyi bir şey söylemeye çabalıyordum, dedi
-İyi bir şey senin ağzından ancak özel bir çaba ile çıkabilir zaten, dedim.
-Özür dilediğime pişman ettin, dedi
-Pişman olduğun için de özür dilemelisin, dedim.
-Sen bu özrü istiyor musun? dedi
-Sen bu “özür” ile yaşıyorsun, dedim…
-Sustu, bir şey demedi
-En zararsız hali idi…