yalnızlığın kuyruğundan…

Tutup kuyruğundan yalnızlığın, duvarın ötesine atacaktım. O bir kertenkele gibi bıraktı kuyruğunu, duvarın ötesine ancak kuyruğunu attım da tüm gövdesi yanımda kaldı…

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir